UCZUCIE GORACA

 

 

Dlaczego wciąż mi gorąco?

 

Uczucie gorąca połączone z gwałtownym poceniem się mogą być objawem poważnej choroby, jak również innych zmian zachodzących w organizmie a związanych z „upływem czasu".

 

Menopauza

Z medycznego punktu widzenia menopauza oznacza ostatnią miesiączkę w życiu kobiety, a klimakterium to okres paru lat, który ją poprzedza, i który po niej następuje. W naszej strefie klimatycznej menopauza przypada między 45 a 55 rokiem życia kobiety. Klimakterium trwa różnie długo u różnych kobiet i może przeciągnąć się nawet do 10 lat po ostatnim krwawieniu. Wraz z postępującym spadkiem jajnikowej produkcji estrogenów w okresie przekwitania, większość kobiet odczuwa przykre dolegliwości. Objawy te są bardzo indywidualne i określane zespołem menopauzalnym lub klimakteryjnym. Na jego obraz składają się różne objawy neurowegetatywne i psychiczne. Pojawiają się one u 89% kobiet a 30% z nich ocenia je jako ciężkie, dlatego czas ten może być rzeczywiście trudny dla kobiety.
Najczęstszymi objawami nerowegetatywnymi są: bóle i zawroty głowy, uderzenia gorąca połączone z nadmiernym poceniem się, zmęczenie, kołatanie serca, zmiany atroficzne dotyczące układu moczowopłciowego, zaburzenia gospodarki wapniowej mogące prowadzić do osteoporozy. Wiele kobiet sugeruje, że uderzenia gorąca utrudniają im zasypianie, budzą je w trakcie snu, prowadzą do bezsenności lub do nieefektywnego odpoczynku. Konsekwencją problemów ze snem jest uczucie przewlekłego zmęczenia, które odbija się na całej aktywności życiowej kobiet.
Z zaburzeń psychicznych na pierwszy plan wysuwa się: silna labilność, czyli chwiejność emocjonalna, nerwowość, drażliwość, lęki, osłabienie pamięci i trudność koncentracji. Może wystąpić mniejsza chęć do działania, wzmożona płaczliwość a nawet depresja.
Wszystkie konsekwencje menopauzy dotyczą kobiet, które są jeszcze aktywne zawodowo oraz osiągnęły już wysoką pozycję zawodową. Dolegliwości te są więc mało akceptowane przez pacjentki i mogą być dla nich krępujące. Dochodzi do znacznego zaburzenia jakości życia. Dlatego też prawidłowe rozpoznanie objawów menopauzy jest tak ważne w prowadzeniu pacjentki. Trzeba pamiętać, że większość kobiet w okresie menopauzy zgłasza się do lekarza z powodu występowania objawów naczynioruchowych lub psychicznych. Wdrożenie odpowiedniego leczenia może zmniejszyć nie tylko dolegliwości, ale również przeciwdziałać skutkom menopauzy zapobiegając między innymi powikłaniom takim jak zawał, depresja, złamania (konsekwencje menopauzy).

Najlepsze badania:
Należy oznaczyć poziom E2 i FSH, dodatkowo kontrolować w czasie trwania menopauzy poziom wapnia i frakcji lipidowych.

 

Nadczynność tarczycy 
 

Nadczynność tarczycy - hipertyreoza - jest to zespół kliniczny, który rozwija się na skutek wzrostu biosyntezy i uwalniania hormonów tarczycy FT3 i FT4 . Nadmiar hormonów tarczycy przyspiesza metabolizm, wpływając na wiele procesów zachodzących w organizmie. Choroba ta częściej występuje u kobiet niż u mężczyzn i często ma charakter nawracający. Nie leczona nadczynność tarczycy może powodować wiele poważnych powikłań. 
Obraz kliniczny nadczynności tarczycy jest podobny we wszystkich postaciach, niezależnie od jej przyczyny. Zależy od wieku chorego i reakcji poszczególnych narządów na podwyższone stężenie hormonów. Nadczynność przebiega ze wzrostem przemiany materii i zwiększeniem produkcji energii cieplnej, co prowadzi do chudnięcia, wzmożonego łaknienia, ciągłego uczucia ciepła i wzmożonej potliwości. Pobudzenie układu nerwowego prowadzi do chwiejności emocjonalnej, bezsenności, drżenia rąk, osłabienia siły mięśniowej. Bezpośredni i pośredni wpływ nadmiaru hormonów tarczycy na serce i układ krążenia prowadzi do przyspieszenia czynności serca, migotania przedsionków i innych zaburzeń rytmu serca, podwyższenia ciśnienia tętniczego, uczucia kołatania serca. W przebiegu nadczynności tarczycy mogą również występować: powiększenie tarczycy (wole), wytrzeszcz i lśnienie oczu, łamliwość paznokci, wypadanie włosów, skąpe i rzadsze miesiączki. Długotrwały nadmiar hormonów tarczycy prowadzi również do osteoporozy.

 

Najlepsze badania:
Należy oznaczyć poziom hormonu TSH (hormon przysadki) oraz hormony tarczycy: FT3 i FT4.